نبرد طولانی و سخت بود و اثرات این نبرد پیش از آن که بر پیکر ضعیف سید قطب اثر کند عمرش را نشانه رفته بود. لحظات واپسین سخت و دشوار بود؛ وقتی به پیرامونش می‌نگریست جز دیوارهای سلولی که تقدیرش شده بود چیزی به چشم نمی‌آمد. تا دیروز این رفیق راه و صاحب اندیشه، قلمش را تکان می‌داد و آخرین کلمات تلخش را می‌نوشت و آسایش دشمنانش را بر هم می‌زد و در پایان آن اعدامش کردند. سید قطب در خطاب به خواهرش امنیه و همه‌ی دردمندان و همراهان راه طبق عادات همیشگی خود با مناعت طبع بالا چنین می‌نویسد:
